βαταρία με οξυδικό μολύβδινου και βαταρία με ιόνια λιθίου
Τα μπαταρία με οξυχαλκού και τα μπαταρία με λιθίου-ιόν αποτελούν δύο βασικές τεχνολογίες στις λύσεις αποθήκευσης ενέργειας. Τα μπαταρία με οξυχαλκού, που εφευρέθηκαν για πρώτη φορά το 1859, χρησιμοποιούν μια χημική αντίδραση μεταξύ πλακών χαλκού και θείουστού υδρογόνου για να αποθηκεύουν και εκπέμπουν ενέργεια. Διαθέτουν μια ανθεκτική σχεδίαση με διοξίδιο χαλκού ως θετικό ηλεκτρόδιο και χαλκό ως αρνητικό ηλεκτρόδιο, που βρίσκονται σε μια λύση ηλεκτρολύτη. Αυτά τα μπαταρία χρησιμοποιούνται ευρέως σε αυτοκινητιστικές εφαρμογές, σε συστήματα αδιάκοπης παροχής δυναμικής (UPS) και σε συστήματα αποθήκευσης ηλιακής ενέργειας. Τα μπαταρία με λιθίου-ιόν, που παρουσιάστηκαν στη δεκαετία του '90, χρησιμοποιούν σύνθετα με λιθίου και προηγμένα υλικά ηλεκτρόδιων για να επιτύχουν υψηλότερη πυκνότητα ενέργειας. Η λειτουργία τους βασίζεται στην κίνηση ιών λιθίου μεταξύ των θετικών και αρνητικών ηλεκτρόδιων κατά τις κύκλους φόρτισης και αφόρτισης. Αυτά τα μπαταρία διαθέτουν διάφορες χημειοθεσίες, συμπεριλαμβανομένων του λιθίου διοξιδίου καλύβιου, του λιθίου διοξιδίου σιδήρου και του λιθίου διοξιδίου μαγνησίου. Οι εφαρμογές τους εκτεινούνται από τα περιφερειακά ηλεκτρονικά μέχρι τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και τις λύσεις αποθήκευσης ενέργειας σε πληθυσμιακή κλίμακα. Και οι δύο τεχνολογίες διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο σε διαφορετικά τμήματα της αγοράς, με τα μπαταρία με οξυχαλκού να εξοικονομούν σε εφαρμογές υψηλών ρευμάτων και τα μπαταρία με λιθίου-ιόν να κυριαρχούν σε εφαρμογές που απαιτούν υψηλή πυκνότητα ενέργειας και μικρό βάρος.
EN
